Met elkaar praten helpt. Voorwaarde is wel dat er ook naar elkaar geluisterd wordt. Als je stress ervaart kan praten je helpen om weer tot ontspanning te komen. Je brengt emoties onder woorden. Er ontstaat weer wat ruimte in je hoofd. Je voelt dan een soort opluchting.
Er is niet altijd een zichtbare gesprekspartner nodig. Praten kan ook door middel van een innerlijk dialoog. Dan praat je met je eigen zelven. Je eigen ik, je gevoel, je verstand, je innerlijk kind enzovoorts… Op deze manier schep je orde in de chaos. Je leert jezelf kennen, en je kan zo voor jezelf moeilijke dilemma’s oplossen.
Maar wat als je gesprekspartner in de ruimte aanwezig is, hoorbaar is, maar onzichtbaar blijkt te zijn?